Een lange treinreis voor de boeg en een hele korte tijd tussen de overstap van trein in Roermond naar de bus. Lijn 179 naar Sint Odiliënberg en daar wacht lijn 80 om mij naar Montfort te brengen. Op station Roermond gaat het bijna mis en ik stap per ongeluk in bus 176… Gelukkig kan ik nog op tijd uitchecken om in de goede bus stappen. Ik ben nog niet echt goed wakker, geloof ik. Verder gaat de overstap goed, lijn 80 staat al te wachten, met 10 minuten sta ik al bij de halte Dijk in Montfort. Nu kijken welke kant ik op moet. Het startpunt ligt aan de overkant, het Rozenhofje. Ik moet even goed kijken want ik ben mijn richtingsgevoel weer kwijt. Als ik de straat uit loop en bij de kerk kom wordt het Pieterpadteken al weer goed aangegeven.
H. Catharinakerk in Montfort
Het is nu lekker lopen met een beetje wind in de rug. Het loopt nu nog niet erg lekker, met een rechterbovenwreef waar een flinke schaafwond op zit (oorzaak: er is eergisteren een fiets op gevallen). Ik hoop dat het wel minder pijn gaat doen. Ik kan gelukkig wel de druk erop wat verminderen door de veters wat losser te doen. Dit lijkt te gaan werken. De weg gaat nu over in een boerenlandweg met aan de rechterzijde een ruïne van kasteel Montfort. Helaas op dit tijdstip nog gesloten voor publiek. Ik maak er mooie foto’s van en ben zo verdiept in het fotograferen dat ik in een grote hoop hondenpoep ben gestapt, jakkes.
Ruïne van kasteel Montfort
Naast de ruïne staat een boerderij met een grote paardenstal. De boer loopt buiten en ik vraag vriendelijk of ik een beetje water mag om mijn schoen schoon te maken. De boer komt met een emmer water en een borstel terug en het probleem is weer verholpen. En het loopt een stuk makkelijker. De boer vertelt mij nog over het oorlogsmonumentje aan de muur van de Britse soldaten, het is moeilijk te verstaan het echte Limburgs. Ik bedank de man voor de info en de emmer water en ga weer verder op pad, maar nu met schone schoenen.
langs de maisvelden
De route gaat langs mooie velden met koren en mais. En het is nu vooral mooi omdat de zon er op schijnt, een goudgele gloed.
leeggeknipt gladiolenveld met hier en daar een achtergebleven gladiool.
lijsterbessen
Prachtige bomen met lijsterbessen. Het is een mooi gezicht langs de route. Ik zie een merel snel een paar bessen snoepen om er vervolgens weer snel van door te gaan. De route loopt afgewisseld tussen bossen en akkers. Aan de rechterkant vallen nu de grote bramenstruiken op. Er zitten al rijpe aan, ik pluk er wat om op te snoepen onderweg. Ze zijn heerlijk zoet en sommige zuur, ik moet mij inhouden om niet overal te stoppen om te plukken.
Verderop in Slek neem ik even een korte pauze bij een cafeetje wat al open is. Een bitter lemon gaat er goed in met dit warme weer. Ik neem nog lekker een waterijsje mee voor onderweg. Iets verder zie ik buizen met riet erin. Dit zijn bijenhotels, nog nooit van gehoord. Het ziet er wel grappig uit en schijnt een experiment te zijn om de bijenpopulatie weer te verhogen.
bijenhotel
de Duvelsekei
Mariabeeltje in een boomholte
Hier en daar een verdwaalde asperge in de grond. De asperges zijn uitgegroeid tot een 70 cm hoog loofbos. Bijna niet meer voor te stellen dat hier asperges groeiden. Het lijkt wel een bos hier.
de asperge loofbossen
Even verderop, waar de weg eindigt, staat een Mariakapel.
Susteren voorbij, nu op weg naar de grens met Duitsland. De grensovergang ligt op een boerenweg. Er staan borden met het grensregelement in Nederlands en Duits. Het is een lange slingerende landweg.
Het eerste Duitse dorpje wat ik nader lijkt te zijn uitgestorven. Bijna geen auto’s op straat en het is er doodstil. Dit dorpje heet Isenbruch. Ik ben er weer zo doorheengewandeld en ga dan kort daarna weer de rijksgrens over bij een viaduct.
Bij een grenspaal loop ik linksaf langs een water. het is erg rustig hier, en even verderop zit ik weer op Nederlands grondgebied. Ik zit nu niet ver meer van Sittard. Inmiddels is de pijn aan mijn voet gelukkig onder controle en heb ik weinig last er van.
de grenspaal Nederland Duitsland
De lange weg langs dit water komt uit in Sittard Noord. Het industrieterrein is al in zicht aan mijn rechterhand. Nog zo’n 3 km en dan is mijn eindpunt voor vandaag bereikt.
Als laatste loop ik langs de Geleenbeek, de langste beek van Nederland. Het loopt kronkelend door Sittard heen. De waterjuffers vliegen heen en weer, ze zijn te snel om te fotograferen. Ik zie ook diverse libellen vliegen.
Ik krijg een kans om een prachtige vlinder te mogen aanschouwen. Ik heb geluk dat zij blijft zitten, zo heb ik maar een kans om deze te fotograferen. En het is gelukt. Het is een koninginnenpage vlinder (heb ik even opgezocht). Een prachtige vlinder met een spanwijdte van 7,5 cm. Een mooi cadeautje van Moeder Natuur.
koninginnepagevlinder
Zo eindigt mijn wandeling voor vandaag in Sittard, in het centrum. In de Begijnenstraat waar ik doorloop staat nog een beeld van Toon Hermans. Het blijkt dat hij hier 5 jaar heeft gewoond, in het huis erachter.
De binnenstad is redelijk druk, maar wel gezellig heb ik de indruk. Nu nog een lekkere vlaai scoren en dan naar het station toe lopen. Dit is ongeveer 10 minuten lopen. Hier eindigt mijn etappe naar algehele tevredenheid vandaag. Een mooie wandeling met veel afwisseling in de natuur.
